Nie ładnie Harry, nie ładnie ! ;)

VIII

Tego pięknego dnia  obudziły mnie bardzo jasne promienie słoneczne, które intensywnie padały mi na twarz. Po otworzeniu oczu pierwsze , co zrobiłam to zasłoniłam je ręką w celu ochronienia ich przed światłem. Gdy spojrzałam na zegarek było dwadzieścia minut po pierwszej. Nareszcie się porządnie wyspałam. Wstałam z łózka, po czym poszłam do łazienki, że by się odświeżyć. Wyjęłam jakieś w miarę przyzwoite ciuch z szafy i wyszłam z pokoju. Schodząc po schodach usłyszałam głos wujka. No tak!!  Zupełnie zapomniałam o tym, że mamy się spotkać. Zbiegłam po tych schodach najszybciej jak umiałam po czym wpadłam do kuchni

-Hej ! - krzyknęłam 

-Witaj mała- wyciągnął rękę najwyżej jak umiał na znak piątki, ale równie dobrze wiedział, że nie dosięgnę.

-Mała? Mały to ty masz iloraz inteligencji, ja jestem wysoka inaczej- odparłam pokazując mu język.-Zostało jeszcze naleśników ze wczoraj?- zapytałam Nialla

-A jak myślisz?- odparł

-Myślę, że muszę  zrobić nowe.

-Dobrze myślisz- powiedział Zayan.

-Kupiłaś książki? - zapytał wujek.

-Tak już wszystko mam.

-Jeszcze tydzień wolności, co?- powiedział śmiejąc mi się w twarz.

-No to nie jest śmieszne!- odparłam

-Jeżeli gdzieś dziś wychodzicie to mnie nie budźcie, bo zamierzam długo, długo spać- powiedział wujaszek i odwrócił się napięcie, kierując się do swojej sypialni.

- Dziś masz randkę z tym gejem pamiętasz?- zaśmiał się Louis

-Co?- powiedziałam zdezorientowana- A no tak!!- oświeciło mnie nagle- To nie randka ok?- powiedziałam do Louisa wyjęłam  telefon, po czym wykręciłam jego numer

-Hej Toby, to o której się spotykamy?- zapytałam przyjaciela.

-Czternasta trzydzieści, pasuje ci?

-Oczywiście, to tam gdzie za dawnych dobrych czasów?- powiedziałam, a chłopaki znowu zrobili < Uuuu>, nie wytrzymałam i wzięłam łyżkę leżącą na blacie kuchennym i rzuciłam nią w Liama, a on krzyknął jak baba , to mnie rozbroiło zaczęłam się śmiać i prawie upuściłam telefon.

-Ej Natalka jesteś tam?

-Jestem , jestem przepraszam- powiedziałam ciągle rozbawiona

-Co do tego miejsca w którym mamy się spotkać to jak najbardziej mi pasuje- odparł

- Ok., to do zobaczenia- powiedziałam to i się rozłączyłam. Nagle poczułam burczenie w brzuchu więc zrobiłam sobie dwie kanapki z moją ukochaną nutella i kubek kakao.

-Więc macie jakieś plany na dzisiaj- zapytałam

-Nie znaczy tylko Harry wybiera się na zakupy-powiedział Zayn

- Czyli dzisiaj bawi się szlachta!- powiedziałam po czym przybiłam piątkę z Hazzą.

-Ty wysoka inaczej- zaczął Louis- lepiej się pośpiesz , bo jest już dziesięć po czternastej. Spojrzałam odruchowo na zegarek. Po czym pośpiesznie pobiegłam na górę. Założyłam niebieskie legginsy, do tego bluzkę jasno fioletową i kurtkę dżinsową. Jako dodatki wybrałam zegarek pasujący do bluzki i białe trampki za kostkę. Jeszcze raz przejrzałam się w lustrze i gdy stwierdziłam, że może być wyszłam jak najszybciej z domu. Z Tobym umówiłam się na boisku szkolnym. Jako małe szczyle zawsze tam przychodziliśmy i obserwowaliśmy jak starsze dzieciaki uprawiają różne sporty. Gdy byłam już na miejscy dopiero do mnie dotarło, że będę chodzić tu do szkoły. Trochę się tym zestresowałam, ale szybko o tym zapomniałam, gdy zobaczyłam uśmiechniętą twarz Tobyego.

-Hej Natalio? Jak ja za tobą tęskniłem.- powiedział na przywitanie.

-Ja też, jesteś moim BFF- i to prawda z nikim nie byłam tak blisko jak z nim. Następnie weszliśmy na trybuny i usiedliśmy na najwyższym stopniu, żeby móc widzieć dokładnie co się dzieje na dole. Na początku wspominaliśmy nasze dzieciństwo, potem opowiadaliśmy co się działo w ciągu tych dwóch lat, kiedy nie mogłam już tu przyjeżdżać, następnie zeszliśmy na temat One Direction. Opowiedziałam mu wszystko o nich, a szczególnie  o Liamie. Na końcu opowiadaliśmy o naszych planach na przyszłość. Za nim się obejrzałam było już w pół do osiemnastej.

-Ej zgłodniałam trochę… może pójdziemy do cukierni, co?- zaproponowałam.

-Dobry pomysł, tak na marginesie to też zgłodniałem. Gdy szliśmy do cukierni mijaliśmy bardzo ekskluzywną restaurację o bardzo oryginalnej nazwie „RestauRant”. Nagle zawiał silny wiatr, który strasznie poczochrał mi włosy, dlatego przejrzałam się w szybie tej restauracji, żeby zobaczyć jak bardzo źle wyglądam. W tym momencie szczęka mi opadła i to nie dlatego, że moje włosy były istną katastrofą( choć tak na marginesie to były), zobaczyłam tam Harrego z jakąś dorosłą kobietą całujących się. Nagle przestali, bo przyszedł kelner. Harry zapłacił rachunek, po czym wstał i odsunął tej długonogiej blondynce krzesło, za ten grzeczny gest dostał od niej buziaka. Następnie skierowali się do wyjścia. Natychmiast odsunęłam się od szyby, chwyciłam Tobyego za rękę i schowaliśmy się za wielkim  czarnym Vanem. Wychyliłam się delikatnie żeby zobaczyć gdzie się udali. Kątem oka zobaczyłam, że idą w naszą stronę. Toby szturchnął mnie w ramię.

- Co ty robisz?- powiedział

-Ciiii!- syknęłam, przykładając mu rękę do ust.

-Mam nadzieję, że wieczór ci się podobał- usłyszałam głos Harrego      

- Było doskonale, dlatego że spędziłam go z tobą- odrzekła  Blondyna

-Caroline, kiedy będziemy mogli się znowu spotkać- powiedział rozpaczliwie Hazza

-Będę wolna dopiero w przyszłym miesiącu, ale skontaktuję się z tobą misiaczku- powiedziała swoim ponętnym głosem.

-Nie mogę się doczekać- nagle umilkł. Głupi by się domyślił, co w tym momencie robili.-Pozwól , że cię odwiozę do domu- zaproponował Harry. Następne, co usłyszałam to trzask drzwi od samochodu, chodzący silnik i odjeżdżający samochód. Odczekałam jeszcze pięć minut i wychyliłam się dyskretnie za czarnego auta. Harrego i jego towarzyszki nigdzie nie było, więc wyszliśmy za tego Vana.

- Czy to był Harry Styles?- powiedział zdezorientowany Toby

-Taak…- odparłam

-Nie wygląda na takiego, który lubi starsze- zaśmiał się, ale mi nie było do śmiechu.- Ale wyrwał Caroline Flack… szacun !!

- Co ty pierdzielisz, to chore ona ma jakieś trzydzieści lat, a on tylko osiemnaście. Jego rozumiem jest napalony i nie mysli o tym , co robi, ale ona powinna być mądrzejsza.- powiedziałam oburzona.

- Nie denerwuj się tak. To jego sprawa.

- To mój przyjaciel i to także moja sprawa. Wiem, że mieliśmy iść coś zjeść, ale wybacz muszę iść do domu.

-Dobrze rozumiem, pozwól, że cię odprowadzę.

-Dzięki, ale chciałabym pobyć sama.

-Ale jest ciemno, a do domu masz jakieś czterdzieści minut .

- Nic mi nie będzie. Do zobaczenia- powiedziałam i odwróciłam się. Kiedy tak szłam do domu myślałam tylko o loczku. Na początku próbowałam go zrozumieć, potem ją i nawet mi się to udało, ale w końcu dotarła do mnie smutna rzeczywistość i zrobiło mi się ich żal. Bo tak naprawdę to jest dwoje ludzi , którzy się kochają tylko dzieli pewna liczba, przez co cały świat będzie do nich negatywnie nastawiony. Chyba, że ona jest z nim tylko dlatego , że jest dziany lub bo chce się przy nim wypromować, albo dowartościować. Jedno jest pewne to loczkowi na dobre nie wyjdzie. Gdy weszłam do domu zobaczyłam chłopaków oglądających telewizję.

-Hej! Wrócił już Hazza?- zapytałam

- Tak jest w swoim pokoju. Jak tam wieczór ? – zapytał Zayn mrugając do mnie jednym okiem.

-Dobrze lowelasie- zażartowałam, po czym udałam się do pokoju Harrego. Zapukałam.

-Proszę- odpowiedział.

-Hej! Jak tam wieczór.

-Normalnie. Zakupy jak zakupy- odparł jak by nigdy nic.

-Czyli byłeś na zakupach? Tylko? Nigdzie indziej?- powiedziałam zdezorientowana.

-No tak, a co ? Jak tam twój wieczór?- odpowiedział potrząsając swoją bujną czupryną i uśmiechając się jak typowy Casanova.

-A nie nic , zdawało mi się , że widziałam kogoś podobnego do ciebie, ale przecież ty byłeś na  zakupach , a nie w restauracji.  Mój wieczór był świetny. Fajnie było spędzić czas z najlepszym przyjacielem z dzieciństwa.- Drugą część tego zdania wypowiedziałam bardzo szybko. Hazza chyba załapał aluzję, bo jego piękny uśmiech znikł. Mi się zrobiło głupio, więc opuściłam jego pokój i udałam się do swojego.

__________________________________________________________________________  Przepraszam, że tak długo nie dodałam nowego posta, ale byłam bardzo zajęta :)